deme 'hayat uzun';

eylül de geçti bak cancağızım...

Gözler

hafif bir miskinlik...
bulutlar üzerimde bugün.
Bugün söyleyeceklerimi eksik, yazacaklarımı hatalı yazıyorum. Adımlarımı yavaş atıyorum, ağır ağır yürüyorum isteklerime. Düşünmekten öte düşlüyorum, onu bile kopuk kopuk sahneliyorum aklımda. Bağlantısız anlar, bağlantısız konuşmalar. Suyumu bile bir dikişte bitiresim yok...

Guzel bir siir okusam, soyle 1950'lerde mi yazilsa acaba?

" ...altı aylık çocuk gözleri gibi kocaman ve çırılçıplak,

fakat bir gün bile güneşsiz kalmadılar..."

ihtimal

martılarla uçamaz yorgun insanlar
çiçeklerle açamaz mutsuz çocuklar

00:36

hüzn-ü sabah
ıslak sokaklar

işte şimdi tam güz oldu

özelleme üzerine

(İzmir'de tatlı bir eylül yağmurundan yazdım)

Her insan birileri için özeldir, ya da özel olmuştur. Herkes yaşadığı dostluklardan veya ilişkilerden özel birkaç insan çıkarabilir. "Özel"in tdk anlamları:

1.Yalnız bir kişiye, bir şeye ait veya ilişkin olan, spesiyal, 2. Benzerlerinden ayrılmasını sağlayan bir özelliği olan, spesiyal, 3. Bir kişiyi ilgilendiren, hususi, zatî, 4. Devlete değil, kişiye ait olan, hususi, resmî karşıtı, 5.Dikkate değer, 6. Ayırt edici bir niteliği olan, 7. Her zaman görülenden, olağandan farklı

Ne güzel anlamlar değil mi, kim benzerlerinden ayrılmak istemez ki? İçi görülsün, gönlü görülsün...

Birinin biri için genelden özel hale gelmesi büyük çoğunlukla yapılan fedakarlıklarla gerçekleşir. Eğer biri için çok şey yaptığımızı düşünüyorsak, yani kendimizden öne onu koyduğumuz aşikarsa o insanın özel olduğunu düşünebiliyoruz. Ya da birisi çok zor anlarımızda yanımızda olduysa, gözlerimizin içine bakıp "ben yanındayım" hadi sen koş ben sana yetişirim dediyse/hissettirdiyse de daha anlamlı hale gelebiliyor. Az paylaşımlı insanların da özel olduğu olabiliyor ama bu daha düşük bir ihtimal sanırım.

Özelliğin göreceli bir kavram olması da hoş bir yandan. Mesela biri biri için çok özel, ama başkası için hiçbir anlam ifade etmiyor olabilir... Sadece sıkıntı şurada; insanlar bazen o kadar değersizleştiriyor ki bir şeyleri, "özel"liklerini kaybedebiliyorlar. Bu durumda da en güzeli zaman... Hırslar, beklentiler, nefretler zaman aşımına uğradığında yine de geçmişine dönüp, o benim için "özel" biri diyebiliyorsun. Eğer gerçekten "özel" ise bir yerde kalıyor işte.

Yaşlarımız ilerledikçe hayatımızdaki özel insan sayısında artış olabiliyor. Her biri kendi döneminde, kendi alanında, kendi koşullarında, kendi anlamında özel oluyor. Ama öyle çokta artmıyor işte... "özel" lik içinde yaşanması gereken bir kavram sanırım. Kendi yarattığın, konumlandırdığın. Bu yüzden bir insanın özel olması hep hayatında bulunmasını gerektirmiyor.

Benim de tüm hayatım boyunca içimde taşıyacağım, unutmayacağım özel insanlarım var. Azlar ama varlar... İyi ki oldular. Ben de birileri için özelimdir mutlaka, o da güzel, iyi ki olmuşum.

s o n b a c h - i k i k e m a n

Beni 

bilen bilir, 

bilmeyense 

tahmin edebilir;

Ben en çok sonbaharı severim.

Şu

zamanda 

tadı 

çıkıyor;

sevinmenin de, 

üzülmenin de...