31 mayistan en ozgur gunlere...

Siz bizden guneslerimizi caldiniz, asit yagmurlariniz yureklerimizi oyle yakmisti ki, dusunemiyorduk, hayal edemiyorduk, uretemiyorduk sade tuketiyorduk. 

Korkular dustu yureklerimize saklandik, acilar girdi bedenlere kuytuda agladik... Söz soylemek cesaret, bayrak asmak siyaset, atami anmak ve sevmek esaret oldu canim ulkemde... Her ozgurlugumuzu alan yasada bir ortbas haber gozumuzdeydi... Sinirlar icinde yasiyorduk.

Bircok yaraticiyi, bircok ureticiyi, bircok meslektasi teker teker tukettiniz, kaybettiniz... Bizler artik yorumsuzlastik, guvensizlestik, anlamsizlastik... Sadece dikte ettirilen kadar, tv, pc ekran boyutlari kadar kaldik.

Genclik olarak ugruna inanacak bir deger bulsak zaten orada olacaktik!

Sonra bir agac, bir toprak, bir gezi, bir bilgi... Sonra cok sehir, cok insan, cok inanc, cok ilgi...

Degerimiz; Beraberlik

Hedefimiz; Ozgurluk!

G.Göl

Failed communication, dreamed invitation

Berrie ve Yolahabin sonsuz sessizlikleri, endiseleri, ya derseleri... 

Boyledir dostlar orada oldugun hicbir vakit orada yoksundur, oldugun vakit ise yok oldugun vakittir...

New ( dawn, day, life )

Masada 3 tabak, ellerimle hazirladim dostlar, guzel balkonumdan deniz kokusu ile karisik tatlarim... Hayat bulduk ciceklerimle ben burada, beraber buyuyoruz cicek aca aca... Tek kelime ile "inanamiyorum"... Her sey cok yasanilasi!

211

Tum kotulukleri, uzuntuleri, hayal kirikliklarini, kalp yaniklarini, hastaliklari, bas agrilarini gomdum 123/1 e... 

Simdi onumde bir yokus, bir ev, bir dunya var ki hep mutluluklar getirecek balkonumdan iceri... Kus civiltilari, pencere onu agaclarim, cam guzeli ciceklerim, dost sohbetlerim... 

Daim olsun hayallerim...

Ruhun bedende gezintisi

Ah benim kendini bilmez hallerim, biradan yudumlayan siluetlerim... Kamasir gozlerim yine de yol vermez dusuncelerim... Neylesin sari sandalyede oturmus bedenim? Hanginize yetsin saatlerim...

1 x 28 x 365 kg

Şöyle bakıyorum da gelinen noktalara dostlar... Nasıl içim yorgun... Sanki yıllar omuzumda, geçen günlerim kapımı tıkamış üst üste binip... Birileri aşağıdan bağırıyor, "havalar tam sevdiğin gibi, omzuna ceketini al da gel..." Çıkamıyorum buhranımdan, aşamıyorum sayfaları, göremiyorum yazı. Oysa yazdı bu blogu açtıran, hevesti yazdıran.