31 Mart 2016 Perşembe

Martın son günü

Gittiğimiz şehre dönmezdik güya... Hani nazımlar filan...

Teker döndü, gözler doldu, sesler inceldi, içler buruk.  Yine de denedim işte buralı olmayı, olamadım... Aile huzuru içinde sonsuz sevildim. Ne şanslıyım ben... Ne güzel kar bana.

Şimdi Tanrı olmak isteyen otobüs şoförüyüm, gregor samsayım, kuyucaklı yusufum, varolmayan şovalyeyim.