ifadenin değiştiremediği sonuç

Gözde çıkar arpacık
Çıkar arpacık gözde
Arpacık çıkar gözde

kendi kendine sohbetler

Kış çöktü yine şehrimize, fosforlu renkler soldu, insanlar daha az konuşup, çok düşünmeye başladı. 

Ben de başladım;

Hayat yolunun hangi duraklarına, hangi otobüsler, trenler gelecek... Her gün dinlediğim müzikler ne zaman değişecek... Hangi aralıktan saparsam dönme dolaba varırım... Kimler şu an atkı bere örüyor... Saatimi 5 saat geri alıp, bir kahvaltı hazırlasam çok mu geç olur?

Kış düşündürüyor dostlar, kış yerinde saçmalamaya izin veriyor sadece, sanki o soğuk taş duvarlara değsem soğuktan ellerim moraracakmış gibi geldiğinden kendimi aşamıyorum.

Çınar'ıma...

ne hoş geldin hayatımıza küçüğüm... bir yerlerde varsın artık. Yaşıyorsun sen de insan gibi, nefesler alıyorsun. Kokunu duyamadım, öpemedim henüz minik ellerini... Ama kalbim sana kavuşabilmek için küt küt... yüzümde tebessüm, sabırsızlanıyorum.

Hoş geldin küçüğüm, sana verebilecek çok sevgim var... ve biz birlikte şarkılar söylemek, çimlerde koşturmak, doyasıya gülmek, birbirimize sarılmak için bir ömür birlikte olacağız.

Seni çok seviyorum teyzesinin bitanesi...

Basliksiz gunlerden

Uyandim aydinlik gozyuzune, renkleri solan agacin uzerindeki kuslar otuyor. Gokyuzune konmus gibi beyaz bulutlar... Gokyuzu rengi mavi bir elbise alsam diyorum... Sonra sicacik bir dus aliyorum. Bir turk kahvesi yapiyorum az sekerli... Balkonumda yudumlarken dusunuyorum daha iyi yerlerde olsam, daha mutlu olsam, daha dertsiz olsam...

Ben bunlari yapip kendi kendime huzunlenirken. Sevdiklerinin cesetlerine bile ulasamayan anadolu kadinlari dizlerine vurarak agliyor. Ulkemin dort bir yani yaniyor acilarla. Evladini terore kurban veren insanlar. Sinirda savas, savasta yasimin dortte biri cocuklar caresiz, birileri caliyor, birileri oluyor, agaclar uykularinda kesiliyor, hastaliktan kirgin, yataklarda yasam mucadelesi veren insanlar... Hapislerde yersiz yere tas betonlara yatanlar...Baska ulkelerde ozgur yasamakta direttikleri icin asilanlar.

Sonra mi?

Kendimi zayif, etkisiz, mucadelesiz, miskin, kayip, kizgin hissediyorum. Bir sey yapmadigima, yapamadigima uzuluyorum. Yapilabilecekleri listeliyorum aklimda. Bir insan hem kus seslerini duyup, hem mucadele verebilir mi? Birey olarak nasil daha iyi bir dunya yaratirim? 

Iste bazi cumartesileri boyle basliyor...