Kış çöktü yine şehrimize, fosforlu renkler soldu, insanlar daha az konuşup, çok düşünmeye başladı.
Ben de başladım;
Hayat yolunun hangi duraklarına, hangi otobüsler, trenler gelecek... Her gün dinlediğim müzikler ne zaman değişecek... Hangi aralıktan saparsam dönme dolaba varırım... Kimler şu an atkı bere örüyor... Saatimi 5 saat geri alıp, bir kahvaltı hazırlasam çok mu geç olur?
Kış düşündürüyor dostlar, kış yerinde saçmalamaya izin veriyor sadece, sanki o soğuk taş duvarlara değsem soğuktan ellerim moraracakmış gibi geldiğinden kendimi aşamıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder