Nil

 Canımın içinden, canımdan, kanımdan, aşkımdan, özümden doğan güzel bebeğim. Bilen bilsin sen gülünce dünya benim!

Limon ladin

Önümde bir şehir, şehirin üstü puslu görünmüyor, masamda kahvem, yanımda çiçeklerim... Çiçeklere düşen gün ışığı ve uyanış güzel günlere! yeşilin nasıl da güzel bir enerjisi var, soğuk nasıl yazdırıyor... Kimler geçti bu şehirden? Kovaladığımız hayatlarımızından takvime vururken bir sene daha geçti gitti. Zaten önemli olan zamanı nasıl kullandığımız değil mi? Ne güzel yaşadım, şükür... Sahici günleriniz olsun dostlar, benim bu yıldan öğrendiğim şu; her an işe yarar olamıyor insan... İşe ve dünyaya yaramadığınızı sandığınız her an otomatik biriktiriyoruz gücümüzü... Biriktirdiğiniz güçleriniz şifa olsun yokluklara, enginlerde denizleriniz taşsın, içinizde hep çoğalın... içinizde yaşayan sevgi kaynağı kocaman, böceğe bile dokunsun. Nice güzel yarınlara, sevgiyle...

yazım yağmurum yaz yağmurum

Ne kadar heyecanlıyım bir bilseniz dostlar, şu an yazı yazmanın içindeyim, ortasındayım, bilgisayar klavyesi sanki dolma kalem oluyor parmaklarımın altında... Her ay bir metnim olsun, anım olsun diye son birkaç zamandır zoraki yazıyordum. Sonra dedim ki zorla edebiyat olur mu? Zor iç dökülür mü? Dökülmeyi versin... Tortulaşsın biraz içimde, yosunlasın içimin güney duvarlarını pis bir yeşille, tıkansın gerekirse... İsteyeyim ama...

Temmuzu bulduk geçiriyoruz hatta, iyiyim ben görüşmeyeli... Bazen daha benim, bazen daha başkasıyım. Karşıdan karşıya geçerken annenin sen ezilme diye bileğini sıktığı gibi sıkıyor hayat bileklerimi... O yüzden sorun yok aslında bu ülkede bir insanın kendini güvende hissedebileceği kadar güvendeyim.

Kendime şimdiki hayatımdan az değişen yeni bir hayat kuruyorum bu ara. O yıllarca içimi kurt gibi kemiren "evlilik" kelimesine doğru adım adım yaklaşıyorum. Topluma takılıyorum sürekli, toplumun hem dışımızda hem içimizde kurduğu o inanılmaz baskıya... Evlenme kararı verdiğimden beri ev sahipleri bile kiracı olarak beni istiyor! Şirketin güvenliği neredeyse mutluluğundan ağlayacak... Ben sanki evli değilken sıkıntılı biri miydim? Yoo hiç sanmam. Peki yalnız insanlara bunca baskı neden? Neden hepimiz bir aile kurmak zorundayız, neden üremek zorundayız? Neyse bunu belki de ileride başka bir yazı ile anlatırım sizlere... Ben sayfaya dönene kadar sevgiyle ve çiçeklerle kalın. Çünkü sevmeden olmuyor ve çiçekler renk renk...

Büyümek

İçimde bir yara

Önümde bir deniz

Dibi yosun

İçi balık

En çok kendi berraklığımızdan vazgeçerek yudumluyoruz rakıları sonra da kendimize susamış gibi içiyoruz buzlu suları

Büyük adam

...We gotta be extra careful

That we don't build our hopes too high...

Just me.

Yazmak yerine yaşamak, okumak yerine dinlemek, susmak yerine konuşmak. Hava buz ne güzel karlarla oynadım bu kış! 

360 derece

Geçtiğimiz seneyi yatırdım masaya, masanın etrafında geziniyorum, bir saat yönüne bir saat yönünün tersine... karar vermeye çalışıyorum nasıl geçtiğine... çok acı gördüm o kesin, çok parça gördüm, bir gün iyi geçiyordu seviniyordum, bir gün halime şükür, diğer gün kapkara bir bataklığa batıyordum. Karman çorman. Güzel günler yaşadım, çok sarıldım. Sapsarı ağaçların altında yürüdüm, masmavi sularda sırt üstü yattım, efektif çalıştım. Kötü günlerde umudumu kaybetmemeye çalıştım ama kaybettiğim ve günlerce bulamadığım oldu. Az müzik dinledim, az yazdım, az ağladım. Dünyanın kuzeyine gittim, kendimin güneyine, ruhumun doğusuna, yalnızlıklarımın batısına...

Böyle tepeden bakarken nasıl kolay, ama masanın üzerinde ben minicik olup yaşadığımda ne zor... Buyursun gelsin yeni yıl, ben daha buralardayım.