Sonbaharın ilk yağmuru düştü toprağa, o ne sıcak ne kurak yazdı be!
Dertlerimizi buhar yaparak, isteklerimizi damla damla akıttık. Şöyle sular seller bir yana dursun, cılızca bile akamadı “denize doğru”… Küresel olarak ısındık, biraz ışıldadık, sonra da söndük sanki.
Peki o yangınlar neydi öyle?
Evimizin yamaçları tutuştu, mahallemizin kuşları uçtu. Üzüldüğümüzle duman altı kalakaldık, gözlerimizden akan damlalar kül oldu şehre karıştı.
Kış uykusu derler genelde ama ben yaz uykusundan yeni uyandım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder