Bu haftasonunu sevdim... Doyamadigim gunes, doyamadigim muhabbetler ve doyamadigim uykularla dolu. Su an tekli koltuga oturdum, bacagim bacagimin uzerinde. Binlerce dusunce beynimde, ozetle iyiyim. Yarini bilmememiz ne garip, ne huzunlu sadece simdiyi yasiyor olmamiz... Guzel yasamak ne kadar cok kosula bagli. Rahat etmenin alt yapisinda ne kadar rahatsizlik yasiyoruz... Her sey icin mucadele veriyoruz, kosruruyoruz, yine de hayati rayda giden bir tren, karinca surusundeki bir karinca gibi rutine sokmak zor... Ki ben mi rutin istiyorum? Asla... Duzen seviyorum, rutin sevmiyorum...
Rutin:
sf. 1. Sıradanlık, çeşitlilik göstermeyen, alışılagelmiş düzen içinde yapılan. 2. a. Yapılması alışkanlık hâline gelmiş iş: “Herkes kendi rutinine baş eğmesini öğreniyordu.” -A. Kulin.
Geliselim, buyuyelim, ogretelim... Kucuk mucizelerle buyuk mutluluklar yasamak dileklerimle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder