Ailemin yanindan ayrilirken dostlar hep bir huzun coker yuregime... Sanki sucluymus gibi hissederim kendimi, benim yerim orasiymis ve ben ait olmadigim bir yere gidiyor gibi... O ozlem kavramini sonuna kadar yasadigim noktadayim, gozlerimde birkac damla yas, kendi hayatima yol alirken...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder