Bir kurt vardi icimde, yillarca dunyada yasanan en kotu anilarla, haksizliklarla oyuldu... Oyle bir oyuktu ki o!
Onla yasamaya alismistim ama huzursuzdum en ihtisamli denizlere bakan masalarda bile olsam...
Oyle bir direnis yasadim ve oyle bir dirilis bas gosterdi ki...
Tum bosluk doldu inancla, kardeslikle ve daha nice duygularimla... Artik daha ozgur yasamaya bile basladim. Nasil hazirim dunyayi degistirmeye, nasil oyugun icindeki kurtlari oldurdum, ve nasil cimledim cicekledim...
Megersem benim sonradan gelen ve yerlesen cicek sevgim bosa degilmis dostlar!
Icim kipir kipir dunyanin en ben sehrinde, ilhamlarim "yap bir seyler" diye cirpiniyor!
Icim deliriyor...
Nazimi anliyorum, Ataturk u...
Evet dunyadaki tum ozgurluk mucadelelerini anliyorum...
Tum martilarla beraber ben de ucuyorum, ben de alabildigine suzuluyorum havada...
Hadi devam edelim ozgurlesme surecine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder