Canım sıkıldığında, ya da kafam çok meşgul olduğunda şiir okurum dostlar. Gözlerimi kaparım, önümde koca şair listesi, tıklarım birine hangisi çıkarsa... Sonra hangi şair hangi şiiri hangi satırıyla hitap edebilecek diye ruhuma arar tararım. Bazen kısa sürede tercüman sözcüklerimi bulurum, bazense saatler sürer istediğim ama ne istediğimi bilmediğim şiiri bulmak.
Okuyucu olmanın çok acımasız olduğunu düşünüyorum bazen... Sanki okuyucu koşturan bir çocuk, yeni oyuncağını kırıp dökebilecek kadar ilkel, tabii heyecanlı bunun yanında, dünya keşfine aç...
Yazar olmaksa her kelimeye özenmek, mükemmelliyetçiliğin yazılı hali, daha dingin, daha acelesiz, yeni uyanmış, keşfedilecek ve gün batımına saatleri olan bir orman gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder