Iste hayat hep yagmursuzluktan boyleydi. İclerinde yapayalnizdi kadinlar ve adamlar, cok telasliydilar. Sacma cesaretler ile gereksiz korkularla harmanlaniyor, ortaya kimi zaman enfes tatlar, kokular cikartiyor kimi zaman da daha cok kendi baslarina birakiyordu bireyleri...
Yagmur gelince onca gunesin ardindan insanoglu basliyor sorgulamaya, iste ben o insanlari daha cok seviyorum
Daha makyajsiz, daha net, daha serin, daha islak, daha candan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder