Esyalarin da yasadigini unuttugumuz zamanlar...

Yalniz basimayim, cocukken sıkca geldigim ancak buyudukce arayi actigim evdeyim... Annemin yasadigi, dedemin camasir asarken dusup ikinci baharina basladigi, her daim saci orgulu 2 oyuncak bebegin oldugu... Burasi anneannemin evi... Kendileri 5 aydir baska yerde. Burada olmak baska bir yerde olmak gibi bir yandan. Bir yandan da cok benden... Oturdugum koltuklar tanir beni... Bir de su sicak gunes her daim umuttur hayatimda. İstikrarli gunesin eski esyalari soldurmasinda hep bir yasanmislik, terk edilmislik ve eskimislik buluyorum... Donsun dunya, hos gelsin aksam!