Pazartesi den öteye

Doğru... Evimde hala banyo musluğu akmakta... Çok mu tutmuş içinde gözyaşlarını bilmiyorum. Huyudur evimizin, bazen insanı fena ağlatır apansız, susamaz, konuşamaz hale gelirsin. Sonra bir anda rönesans yaşarsın bedeninde, terapi biter, günler devam eder. Bugün biraz ortam değiştiriyorum, her ne kadar küçük çaplarda olsa da kendimi bir italyan filminde hissedebilirim...5 ayın tozu, benden yaşlı bir ev, yer yer böcekler belki... Bir ortama nasıl ruhunu koyarsın denemesi benim için. 1756 sokağın o benden dairesini yaşanacak hale getirmemin ardından güzel bir playlist ile sahil beni bekler, aksilik çıkmaması dileklerimle. più musica, più la solitudine