Yordun beni dunya, mola!

Yorgunluk en caresiz anlarimdan biridir. Hic sevmem yorgun, bitkin olmayi, tabiata, insanliga direniyor gibi olurum hatta... Nedir bu hareketli yasama hissi, bunu da daha kimse anlayabilmis degil. Bunlarin yaninda en guzel ilacimdir uyku bunu ben ve tum hucrelerimiz biliyoruz. Genelde bayilma seklinde uykuya dalarim. O kadar uyurum o kadar uyurum ki, Murathan Mungan'in Yuksek Topuklar kitabinda geciyordu yanilmiyorsam, uyurken en cok agirligini yer cekimine birakan hayvan kediymis, oyle kedi gibi uyurum iste... Uyku degil de gezme durumu biraz genetiktir bizde, ailenin bayanlari pek severler bir turlu evlerine donemesinler... E hal boyle olunca, yorgunlukla az biraz barismak lazim. Onu pış pışlamak, yapisti mi sana biraz kollarina birakmak lazim... Affet beni pazartesi biraz dinlenme vakti gelmedi mi?