o

En yakının, canın... basitçe uçarken, sen basitçe düşersin kayalıklardan, bu öyle bildiğiniz ölümlü bir düşüş değil dostlar! En kötü ihtimalle en dibe sert vurursun... Dibe vurmadan yukarı çıkmak mümkün değildir bilirsiniz... Biz de hep öyle derdik, çıktık da... (Bir şekilde girer dost hayata, yıllar öncedir, o zaman ben ben değilimdir, o da o değildir, şu an ile aynı olan biz bizizdir... Zaman bizi kovalar, biz onu, sesler değişir, görüntüler, aynı vagonun aynı odasına yerleşiriz... Dinleriz birbirimizi, anlarız, seçeriz zaaflarımızı, biliriz, son söz hep aynıdır...) Arkandayım... Çok hayal kurduk, çok şarkı söyledik, çok gurur duyduk birbirimizle, çok kabul ettik birbirimizi, çok seyahat ettik, çok mücadele ettik... Ve çok gitmeyi istedik yeni hayatlara... En yakının, canın... basitçe uçarken, sen basitçe düşersin kayalıklardan, bu öyle bildiğiniz ölümlü bir düşüş değil dostlar! Peşinden gidecek kadar cesaret getirir yüreğine...